In 1978 brengt Nina Hagen met haar band het titelloze debuut uit. Een plaat die op dat moment naadloos past bij het gedrag dat ik als recalcitrante puber vertoon. Schoppend tegen heilige huisjes. Dat ze ook klassiek geschoold is, demonstreert ze in het prachtige Naturträne en in het middenstuk van Fisch Im Wasser. Een nummer dat ik in eerste instantie vooral oversla. Een a capella niemendalletje van nog geen minuut. Ik luister vooral naar Auf’m Friedhof en Auf’m Bahnhof Zoo. Samen met Naturträne mijn absolute favorieten. Toch merk ik tijdens de ontelbare luisterbeurten van de plaat, dat ik Fisch Im Wasser steeds vaker niet meer skip. Langzaam maar zeker weet ik de waarde ervan wat beter in te schatten. Het lied bestaat uit een couplet dat drie keer herhaald wordt. De tweede keer aangevuld met de vocale capriolen van Nina Hagen. De derde keer achterstevoren afgespeeld. Iets wat je alleen maar ontdekt, door het in rewind te beluisteren op de platenspeler. Hilarisch. Samen met vrienden wordt Fisch Im Wasser een soort lijflied, dat we met enige regelmaat hardop op het schoolplein zingen. Het wordt dat jaar zelfs een keer gebracht tijdens de Goed Nieuws Show van Sonja Barend, gevolgd door een twijfelend applaus. Wellicht enigszins teleurgesteld na de eerdere vertolking van Naturträne. Ondertussen zit Fisch Im Wasser weer als een oorwurm in mijn hoofd en tovert het een brede glimlach op mijn gezicht. Illustrerend waarom het de juiste keuze is voor een bijdrage aan een battle ter ere van de 75e verjaardag van Nina Hagen op Ondergewaardeerde Liedjes.
