In eerste instantie ben ik niet zo enthousiast als ik verneem dat Peter Gabriel met een album komt, dat gevuld zal zijn met covers. Ook de inzet van een orkest voor de muzikale uitvoering, doet me niet echt uitzien naar de release van de plaat. Omdat ik een groot bewonderaar ben van de man, en er op vertrouw dat ook dit idee met zijn inbreng zal veranderen in iets prachtigs, koop ik het album blind. Na beluistering van David Bowie’s Heroes, ben ik meteen overtuigd. Peter Gabriel zingt de bekende melodie, gedragen door een onherkenbaar arrangement. In het middenstuk wordt toegewerkt naar een hoogtepunt dat zo van Steve Reich of Philip Glass af zou kunnen komen. Mijn aanvankelijke scepsis slaat meteen om in enthousiasme. Terwijl ik aan de slag ga om een recensie te schrijven, luister ik naar de rest van het album. Bijna nergens word ik teleurgesteld. Peter Gabriel speelt nummers van Radiohead, Elbow, Paul Simon, Lou Reed, Arcade Fire en nog veel meer. De typische zang en de spannende arrangementen, uitgevoerd door The London Scratch Orchestra, zorgen ervoor dat hij, met respect voor het origineel, de nummers overneemt en zich eigen maakt. Het komt niet vaak voor dat ik positief ben over een plaat waar alleen maar covers op staan, maar voor het sublieme Scratch My Back maak ik graag een uitzondering. Het leuke van deze release is, dat het nog een vervolg krijgt. Alle artiesten die door Peter Gabriel zijn gecovered, zullen een bijdrage leveren aan een toekomstige release waarop ze zijn liedjes van een nieuwe interpretatie voorzien. Of dat een succes gaat worden, moeten we afwachten. Peter Gabriel bewijst met zijn plaat in ieder geval dat hij niet alleen als componist, maar ook als uitvoerder van andermans materiaal een klasse apart is.
