Zachtjes kondigt het wassende water het begin van Rubbles aan. Strijkinstrumenten klinken als misthoorns in de verte. Met een stem, die wat weg heeft van een mannelijke variant van Björk, begint Pål Moddi Knutsen uit Noorwegen zijn eerste verhaal te vertellen. Teksten die klinken als poëzie. Met een bepaalde mate van abstractie, waardoor je de vrijheid hebt er je eigen invulling aan te geven. Beeldend. Visualiserend. Accordeon en strijkinstrumenten zwellen aan, als wordt toegewerkt naar een bombastisch hoogtepunt. Er is geen enkele neiging om door te zappen naar het volgende nummer. De zang wordt even wat aggressiever, om vervolgens terug te keren naar verstilde subtiliteit. De toon is gezet. Floriography is geproduceerd door Valgeir Sigurdsson, die eerder ook heeft samengewerkt met Björk en Múm. Het is een album geworden waarin tegenstellingen elkaar afwisselen en tegelijkertijd versterken. Kracht versus kwetsbaarheid, subtiliteit tegenover bombast, maar ook zomerse taferelen die plotsklaps lijken te veranderen in mistige landschappen. De luisteraar wordt in verwondering achtergelaten. Onder de indruk. Zich wanend in een betoverende omgeving. Tijd om bij te komen is er niet. Meteen erna volgt Magpie Eggs. Opnieuw dat prachtige stemgeluid. Nu gedragen door een akoestische gitaar. Al gauw aangevuld met zijn kameraden die nog regelmatig terug zullen komen. Cello, accordeon en viool. Ingetogenheid is het sleutelwoord van deze release. Soms lijkt het alsof Moddi in je huiskamer zit. Je hoort hem de toetsen van de accordeon beroeren. Geen melancholie, opgewektheid of andere emoties overheersen in eerste instantie. Het gaat hier om schoonheid in kapitale letters. Floriography is een plaat om te koesteren.
