Na het uitbrengen van Floriography en de uitgebreide tournee die volgt, vindt Pål Moddi Knutsen het eigenlijk wel welletjes geweest. Hij heeft met die release zijn statement gemaakt en twijfelt over een vervolg. Hij is leeg. Toe aan rust. Als hij zich terugtrekt in het desolate Noorse landschap, komen de liedjes ineens als vanzelf. Ziehier het begin van het ontstaan van Set The House On Fire. De muziek op deze opvolger sluit prima aan op het debuut, zonder in herhaling te vallen. En dus luisteren we wederom naar een album waarop tegenstellingen elkaar afwisselen en tegelijkertijd versterken. Kracht versus kwetsbaarheid en subtiliteit tegenover bombast. Zomerse taferelen die plotsklaps lijken te veranderen in mistige landschappen. Door de subtiele toevoeging van meer melodie toch net iets anders. Single House By The Sea kondigt een nieuwe lente aan. In Let The Spider Run Alive laat Moddi horen hoe mooi hij nog steeds toe kan werken naar enorme hoogtepunten. Soon You’ll Be Somebody Else drijft alle wolken weg om ruimte te geven aan een blauwe lucht, waarna For An Unborn ons weer in een stil en adembenemend landschap positioneert. Door de ingetogenheid ruim zeven minuten spannend. Set The House On Fire is als geheel opnieuw bijzonder sfeervol. Akoestische gitaar, indrukwekkende strijkers, piano en aanzwellende accordeon bepalen nog immer de toon. Slechts sporadisch opgefleurd met een zweem van elektronika. Om een of andere reden kruipen de composities op deze schijf nog meer onder je huid. Prachtige vocalen van Kari Kamrud Jahnsen in Run To The Water en twee stemmige miniatuurtjes in het Noors bieden vervolgens net dat stukje extra. Set The House On Fire is daardoor een geweldige plaat geworden, die Floriography minimaal weet te evenaren.
