Rich Machin en Ian Glover zijn al een aantal jaren de kern van de Britse band Soulsavers. Naast het feit dat ze elementen uit de Soul, Gospel, Elektro, Americana en Gothic weten samen te smeden tot hun eigen geluid, hebben ze de afgelopen jaren diverse grote namen weten te strikken voor de vocalen. Waar Mark Lanegan op Broken structureel aan de band is toegevoegd, wordt die rol op hun vierde plaat vervuld door Dave Gahan. De zanger van Depeche Mode. Op voorhand een interessante combinatie en op papier een waardige vervanger. In de praktijk valt het toch enigszins tegen. Gahan was ooit een aantal minuten klinisch dood. Hij heeft dus genoeg meegemaakt om zijn hele ziel en zaligheid in het thema van de plaat te leggen. Dat doet hij met verve en aan zijn zangkwaliteiten ligt het zeker niet. Ook de rest van de band is prima op dreef. Vanwege het thema van de plaat is er echter voor gekozen om er een flinke laag Gospel aan toe te voegen. En daar zit hem het probleem. Net zoals Condemnation ten tijde van Depeche Mode’s Songs Of Faith And Devotion daardoor de plank misslaat, overheerst ook op The Light The Dead See deze muziekstijl. Daar waar ze in het verleden een mooie balans weten te vinden, komt dit element teveel naar de voorgrond. In I Can’t Stay en Take hoor je hoe het had kunnen zijn. Take Me Back Home, Gone Too Far en Presence of God zitten nog net aan de goede kant van de streep. In veel van de andere nummers leiden de accenten uit de Gospel te veel af. Aan de composities zelf ligt het niet. Wellicht dat ze de plaat nog eens opnieuw op moeten nemen, om vervolgens dat kenmerkende, subtiele evenwicht terug te vinden. Dat maakt een release van Soulsavers normaal gesproken juist zo de moeite waard.
