Het Deense Efterklang timmert al ruim tien jaar aan de weg en heeft onlangs hun vierde album uitgebracht. Waar voorganger Magic Chairs redelijk onbekend is gebleven, zou Piramida wel eens een iets groter publiek kunnen bereiken. Deze plaat weet te schitteren door de nadruk niet alleen te leggen op het creëren van sfeer. Ook de doelstelling om prachtige luisterliedjes te componeren staat prominent op het netvlies. Daarmee laat de band horen een nieuwe stap te hebben gezet. Het lijkt alsof ze de juiste modus hebben gevonden om hun composities vorm te geven. Terwijl je bij vorige releases regelmatig wordt overvallen met de gedachte dat er wellicht meer in gezeten zou hebben, valt op Piramida alles op zijn plaats. De hele plaat kenmerkt zich door de combinatie van analoge en digitale instrumenten. Door dit duel creëren ze een wereld waarin koortjes, strijkers, blazers en prachtige klanktapijten elkaar op een mooie manier aanvullen. Bombastisch wordt het nergens. Uitgebalanceerd is een betere term. Er is continu nagedacht over hoe die diverse elementen het beste zijn samen te voegen tot een mooi geheel. Opener Hollow Mountain laat dat meteen horen. Tevens de eerste single. Alhoewel ingetogenheid, balans en subtiliteit Piramida kenmerken, neemt de band met het prachtige The Living Layer pas echt gas terug om een mooi rustmoment in te bouwen. Van begin tot eind nodigt Efterklang je uit voor een heerlijke luistertrip, waarbij wel van de luisteraar wordt verlangd om er moeite voor te doen. Alle geheimen van Piramida openbaren zich niet meteen na eerste beluistering. Daarna zul je ervaren dat er zelfs herkenbare refreinen terug te vinden zijn, die zich voor langere tijd in je hoofd nestelen. Afsluiter Monument is daar een mooi voorbeeld van.
