Philip Glass is dertig jaar geleden al aardig bekend als vertolker van moderne klassieke muziek dankzij releases als Einstein On The Beach, Music In Twelve Parts en Glassworks. In 1983 wordt hij definitief wereldberoemd dankzij zijn samenwerking met Godfrey Reggio voor de film Koyaanisqatsi. Hopi voor A World Out Of Balance. Omdat er geen woord wordt gesproken in de film, heeft de regisseur steevast aangegeven dat Koyaanisqatsi staat voor wat de kijker er zelf van maakt. Met de titel en de beelden geeft hij tegelijkertijd zijn eigen visie. Tussen 1975 en 1982 worden er opnames gemaakt. Philip Glass wordt gevraagd om deze van muziek te voorzien. In die tijd is het belangrijkste medium nog steeds de langspeelplaat. De beperkingen qua opslag zorgen uiteindelijk voor een flinke inkorting van de originele soundtrack. In 1998 besluit Glass, samen met het naar hem genoemde ensemble, de muziek opnieuw op te nemen. Het stuk wordt er vooral krachtiger van omdat het ensemble de taal van Glass ondertussen vloeiend spreekt. Composities zoals The Grid komen ten behoeve van deze release eindelijk in volle lengte beschikbaar. Vanaf dat moment kunnen we voor het eerst in volle glorie genieten van alle klanken van Koyaanisqatsi. De spannende opening met de lage vocalen. Het mooie vervolg met een hoofdrol voor de cello. Dan al het typerende ritme van The Grid aankondigend. In slow-motion. Mocht je willen gaan voor de muziek, kies dan voor de re-issue uit 1998. Vergeleken met de oorspronkelijke release een fikse verbetering en uitbreiding. Omdat de film ondertussen ook op Blu Ray beschikbaar is, blijft de unieke combinatie van beeld en geluid een aanrader. Elkaar ondersteunend, maar ook versterkend.
