Op een blogsite kom ik een video tegen van Mew. Een band uit Denemarken die mijn hart verovert als ze tien jaar geleden Frengers uitbrengen. Sindsdien worden al hun platen gekocht en zie ik ze twee keer live in De Melkweg te Amsterdam. Het artikel herinnert me er weer eens aan om hun website te bezoeken, aangezien het sinds de release van No More Stories vier jaar geleden relatief stil is rondom deze band. De zanger is de laatste jaren voornamelijk actief in Apparatjik. Samen met de bassist van Coldplay en de toetsenist van Aha. Tot mijn verbazing zie ik dat Mew drie jaar geleden een compilatie heeft uitgebracht. Eggs Are Funny. Dat nieuws is totaal aan me voorbijgegaan. Als ik zo de nummers bekijk, constateer ik dat dit de perfecte verzamelaar is voor iedereen die Mew nog niet kent. Deze schijf laat je kennismaken met alle aspecten van de band. Die verrassende mix van Art-Rock, Pop, Post-Rock en Avantgarde. Het typische stemgeluid van zanger Jonas Bjerre bepaalt mede de sfeer en zorgt voor de rode draad in hun muziek. Frengers is goed vertegenwoordigd, maar ook opvolgers And The Glass Handed Kites en No More stories komen aan bod. Speciaal voor Eggs Are Funny is een nieuw nummer opgenomen. Do You Love It. Deze compositie combineert het tegendraadse van No More Stories met de hitgevoeligheid van de single Special. Typerend voor hun stijl. Altijd op zoek naar het experiment, zonder de melodie uit het oog te verliezen. Er is met zorg aandacht besteed aan het samenstellen van deze plaat, waardoor het een perfect overzicht biedt van een band die in Nederland nog steeds relatief onbekend is. Het wordt tijd dat daar verandering in komt. Ondertussen wacht ik geduldig op de volgende release.
