Het is 2005. We willen vroeg op het terrein van Rock Werchter zijn omdat Girls In Hawaii uit Wallonië optreedt in The Marquee. Ze hebben net From Here To There uitgebracht. Naar aanleiding van het optreden kopen we hun debuut. Met opvolger Plan Your Escape worden de jongens volwassen. In 2010 komt drummer Denis Wielemans om het leven, waarna het lang de vraag is of er nog wel een derde plaat zal komen. Na een periode van rouw blijkt het schrijven van muziek echter louterend te werken, met als resultaat de release van Everest. Een dodenwake, die tegelijkertijd ook een ode aan het leven brengt. Opener The Spring is bijzonder breekbaar en zorgt meteen voor een van de hoogtepunten van het album. In Misses valt de fraaie samenzang van Antoine Wielemans en Lionel Vancauwenberghe op. Melancholie aangevuld met hoop. Alsof na een half jaar van schaduw ineens een beetje de zon doorbreekt. Here I Belong is heerlijk dromerig en ingetogen. Met de voeten op de grond. We Are The Living viert het leven en doet hier en daar denken aan Kashmir. Mallory’s Heights is geïnspireerd door Britse alpinisten die bijna 100 jaar geleden op de top van de Mount Everest verdwenen zijn. Vandaar de titel van deze release. Vergeleken met de eerdere albums is de elektronica wat meer op de voorgrond gekomen, waardoor er meer evenwicht in de instrumentatie lijkt te zijn ontstaan. De Limited Edition van Everest bevat een extra schijf met demo’s, achterkantjes en rarities. Het absolute hoogtepunt van deze extra schijf is Tristessa. Een nummer dat om een of andere reden steeds afvalt voor een plek op de eerste platen. Het is vervelend om te constateren, maar Everest toont maar weer eens aan dat uit de diepste miserie de mooiste muziek tevoorschijn kan komen.
