Al sinds het begin van deze eeuw brengt het label Night Time Stories compilaties uit onder de noemer Late Night Tales. Bekende en minder bekende artiesten worden gevraagd om de ultieme mix samen te stellen voor in de late uurtjes. Variërend van Snow Patrol tot Nouvelle Vague. Pas bij de aankondiging van Jon Hopkins wordt mijn interesse gewekt. Net als op zijn eigen albums kiest hij ervoor om schijnbare stilte te vangen in muziek. Om vervolgens te verrassen met de introductie van fijnzinnige beats. In opener Sleeper’s Beat Theme van Ben Lukas Boysen domineert de rust. Dankzij subtiele aanslagen op de piano. Via Darkstar bouwt hij de spanning langzaam op naar de Elektro van Holy Other. Je zou bijna denken dat het hier om een nieuwe plaat van Hopkins zelf gaat. Omdat veel van de gekozen nummers deel uitmaken van mijn eigen muziekverzameling, weet ik dat dat niet het geval is. In ruim een uur legt Hopkins het verhaal van het nachtleven vast. Of dat nu in een club is, of tijdens een autorit op een verlaten snelweg. Composities van Jónsi & Alex, Nils Frahm en A Winged Victory For The Sullen zorgen voor de rust. Health en Leatherette verplaatsen je naar de dansvloer. Met Alela Diane en Songs Of Green Phaesant voegt hij zelfs Folk toe aan de mix. Een verrassend passende keuze. Zijn eigen bijdrage bestaat uit een cover van Yeasayer’s I Remember. Om stil van te worden. Een bloedstollende melodielijn op piano, die langzaam overgaat in het digitale geroezemoes van de late avond. Als hij dan ook nog afsluit met het prachtige Emancipation van Helios, denk ik alleen maar dat Hopkins een perfecte aanvulling zou zijn voor de gezamenlijke muziekavond die we met vrienden eens in de zoveel tijd organiseren.
