IAMX, oftewel Chris Corner, heeft een zware tijd achter de rug. Vanwege chronische slapeloosheid moet hij zijn tour twee jaar geleden afbreken en belandt hij in het ziekenhuis om te werken aan zijn herstel. Met Metanoia is hij weer helemaal terug. Opener No Maker Made Me maakt dat meteen duidelijk. Verhalend over het licht zien. In omgekeerde volgorde. Bevrijd worden van het geloof in een opperwezen, om vervolgens te ‘worstelen’ met de leegte. Muzikaal wordt het verhaal vormgegeven middels afwisselend agressief en ingetogen klinkende sequencers. Elektronisch bewerkte gitaarklanken en een hypnotiserende beat maken het muzikale fundament compleet. De vocalen van Chris Corner voegen een heerlijke melodie toe, waarin hij bewijst zowel in de hogere als de lagere regionen weer goed in vorm te zijn. Say Hello Melancholia illustreert hoe goed Chris Corner erin slaagt om melancholie te vangen in muziek. Zonder deprimerend te worden. Met Insomnia doet hij dat nog eens dunnetjes over. Refererend aan de moeilijke periode die achter hem ligt. Dit geldt ook voor Oh Cruel Darkness Embrace Me. Het refrein van deze tweede single klinkt alsof het in die moeilijke tijd opgenomen is. Hier en daar zijn vrouwelijke vocalen aan de composities toegevoegd. Extra dynamiek, spanning en subtiliteit toevoegend. Met Surrender, Look Outside en Wildest Wind wordt een voor IAMX typerend laagje bombast toegevoegd aan de melancholie. IAMX is op deze plaat wederom zoveel meer dan alleen maar Art Pop, Glam Noir of Elektro. Metanoia klinkt als het laatste deel van een indrukwekkende triologie. Met Kingdom Of Welcome Addiction en Volatile Times als voorgangers.
