Christian Fennesz. Door liefhebbers wordt hij geroemd als geluidskunstenaar, gitarist en laptoptovenaar. Een avantgardist, die in navolging van Brian Eno het genre van de Ambient vernieuwt. Haters hebben het over een man die vooral bakken met ruis produceert. Omdat deze Oostenrijker altijd op zoek is naar het experiment, zorgt hij bij iedere release steeds weer voor andere en nieuwe inzichten. Iets om te waarderen, maar ook lastig om te doorgronden. Negen jaar geleden brengt hij samen met Ryuichi Sakamoto Cendre uit. Een album dat hem wat meer bekendheid oplevert. Een drietal nummers van die plaat hebben ook een plek gekregen op AUN. Het gaat hier om een soundtrack ter ondersteuning van de beelden bij Edgar Honetschläger’s gelijknamige film. Een Oostenrijks-Japanse co-productie. De ondertitel, The Beginning And The End Of All Things, schept hoge verwachtingen. Die worden ingelost. AUN schildert abstracte klanken, waarin prachtige melodieën langzaam maar zeker naar de oppervlakte komen. Als je jezelf tenminste de tijd gunt. Door met opener Kae bijna het niveau van David Sylvian’s Alchemy te evenaren, wordt meteen de toon gezet. In Sekai is er een hoofdrol voor subtiel gitaarspel, ondersteund door melancholische klanktapijten. Bijna een uur lang illustreert Fennesz dat hij al zijn vorige werken heeft weten te overtreffen. Eigenlijk kleeft er maar een nadeel aan deze plaat. Het opnieuw opvoeren van de tracks van Cendre. Dat had niet gehoeven. Aware, Haru en Trace zijn nog steeds indrukwekkend, maar onbewust zorgen ze voor een stijlbreuk op deze schijf. Voor de rest druipt de spanning ervan af. Je uitnodigend om de film te gaan bekijken, maar je ook de ruimte gevend om je eigen beelden erbij te creëren.
