Ole Gunnar Gundersen, Anders Winsents en Paal Myran Haaland richten begin deze eeuw Lorraine op. Na de release van een eerste EP brengen ze een jaar later hun debuut uit. The Perfect Cure. Geïnspireerd door bands als Placebo en The Cure. Aangevuld met een vleugje De/Vision. Zelf noemen ze hun muziek Elektronic Rock. Het album krijgt lovende recensies. In een zeer gelimiteerde opgave wordt een jaar later de demo Saved uitgebracht. Een heerlijk nummer waarin Elektro en Pop in perfecte balans zijn. Slechts hier en daar is er nog ruimte voor wat gitaarwerk. Een gevoel van hoopgevende melancholie oproepend. Het doet uitzien naar de tweede plaat. Die komt er maar niet. Tenminste. Zo lijkt het. Nadat ze al hun apparatuur verloren hebben door een brand, besluiten ze de naam Lorraine vaarwel te zeggen en door te gaan als Blackroom. Het zal vele geïnteresseerden vooral op een dood spoor hebben gezet. Vervolgens brengen ze zeven jaar geleden Pop Noir uit. Helaas wordt dat album alleen in Japan uitgebracht. Zo wordt het als liefhebber natuurlijk wel heel erg lastig om de band te blijven volgen. Vier jaar geleden brengen de heren Lighthouse uit. De typische melancholie zit nog steeds verscholen in de muziek. Wel is overduidelijk dat het element van de Rock niet langer deel uitmaakt van het muzikale palet. Elektro en Pop domineren. Alleen in de wat rustigere nummers is er nog steeds ruimte voor subtiel gitaarwerk. Daardoor klinkt deze plaat anders, maar tegelijkertijd toch ook weer enorm vertrouwd. De zang herken je uit duizenden. Tegelijkertijd bewijst de band dat ze zich door zijn blijven ontwikkelen. Het is alleen zo jammer dat ze het de liefhebbers zo ontzettend moeilijk maken om daar getuige van te kunnen zijn.