Het oog in oog staan met zijn eigen sterfelijkheid, leidt ruim een jaar geleden tot een van Ryuichi Sakamoto’s beste releases. Async. Treffend pianospel en mistige soundscapes, waarin minimalisme en melodie elkaar ontmoeten. Aangevuld met repetitieve elementen, die een voorzichtig ritme aangeven. De ideale basis voor een nieuwe verkenning. Artiesten waar Sakamoto al eerder mee heeft samengewerkt, herinterpreteren op Async Remodels zijn materiaal. Inclusief bijdragen van collega’s die hem al jaren bewonderen. Gelukkig trapt niemand in de op de loer liggende valkuil. Het teveel je eigen stempel drukken op het eindresultaat, met weinig tot geen respect voor het origineel. Ook is er geen sprake van dat middelmatig werk opnieuw opgepoetst moet worden, met als resultaat vaak onherkenbare remixes. De basis bestaat namelijk al uit briljante composities, die allemaal uitnodigen om opnieuw verkend te worden. Daar waar de oorsprong herkenbaar blijft, maar de artiesten met lef hun interpretatie positioneren als een extra laag, is Async Remodels op zijn best. Zo voegt Arca vocalen toe aan Async. De Electric Youth Remix van Andata verpakt de van origine al verslavende melodie in een pakkend jasje van synths en beats. Fennesz mengt zijn kenmerkende stijl van omgevingsruis met Solari. Alva Noto voorziet Disintegration van een extra hartslag. Opvallend is de bewerking van Solari door Jóhann Jóhannson. Het illustreert vooral hoe jammer het is dat het niet meer tot een collaboratie tussen hem en Sakamoto zal kunnen komen. Een van de hoogtepunten op de plaat is de Oneohtrix Point Never rework van Andata. Async Remodels is daarmee een mooie en welkome toevoeging geworden. Niet beter of slechter dan het origineel. Vooral anders.
