Menigeen kent Andy Summers vooral als de gitarist van The Police. Daarnaast brengt hij ook al jaren eigen materiaal uit. Met het instrumentale Behind My Camel op Zenyatta Mondatta van The Police, maakt hij voor het eerst indruk als instrumentalist. Twee jaar later brengt hij met Robert Fripp I Advance Masked uit. In 1984 opgevolgd door Bewitched. In 1987 debuteert hij als solist. Op XYZ worden zijn nummers nog van vocalen voorzien. Vanaf Mysterious Barricades richt hij zich alleen nog op instrumentale muziek, waarbij hij continu opereert op het snijvlak van Jazz, Rock, Fusion, Ambient en Avantgarde. Het leidt tot vele prachtige platen, waarvan het drie jaar geleden uitgebrachte Harmonics Of The Night het zelfs tot plaat van het jaar schopt. Tegelijkertijd besteedt Summers veel tijd aan fotografie. Tijdens zijn periode bij The Police leidt dat tot interessante inkijkjes tijdens het touren. Afgelopen jaren combineert hij zijn exposities met optredens, onder de noemer The Cracked Lens. Ook leest hij dan voor uit zijn fotoboeken. Als zijn publisher vraagt om muziek te componeren als begeleiding bij het lezen van zijn nieuwe boek A Series Of Glances, stemt hij in. Terwijl hij op een scherm kijkt naar de foto’s, improviseert hij op zijn gitaar en voegt er subtiele effecten aan toe. Het zorgt voor een terugkeer naar de combinatie van Jazz en Ambient, waardoor de camera en de gitaar ervoor zorgen dat fotografie en muziek samensmelten. Ook zonder het boek, staat de muziek prima op zichzelf. Vertiginous Canyons is voorlopig alleen via de bekende platforms te streamen. In november volgt de fysieke release. Alleen in Amerika. Opnieuw een mooie toevoeging aan het toch al indrukwekkende oeuvre van Andy Summers.
