The Horrors – Skying


Na het wisselvallige en nog stuurloze debuutalbum Strange House releasen The Horrors in 2009 Primary Colours. Het betekent een voorzichtige doorbraak naar een wat groter publiek. Vorige week is hun derde plaat Skying uitgekomen, waarmee ze laten zien een volgende stap te willen zetten in hun ontwikkeling als band. Met aftrap Changing The Rain wordt meteen de toon gezet. Minder galm. Meer melodie. Uiteraard nog steeds puttend uit het rijke verleden van de Post-Punk, maar dan op een heel andere manier als White Lies en Editors. Veel meer in de stijl van The Cure en The Psychedelic Furs. Steeds met een typische eigenheid. De karakteristieke stem van Faris Badwan en de soms loodzware synthesizertapijten zijn hier debet aan. Toch horen we ook die ogenschijnlijk simpel, maar altijd charmant klinkende keyboardlijntjes terug die hun vorige plaat kenmerken. Luister maar eens naar I Can See Through You. Endless Blue verrast niet alleen door de introductie van trompet, die ook aan het eind van Wild Eyed te horen is. Eveneens de door de gitarist ingezette tempoversnelling is in eerste instantie onvoorzien. Waar sommige recensenten nummers als Still Life afdoen als saai, hoor ik vooral ingetogen schoonheid. Met gitaarsamples en delay in dienst van de compositie. Het klinkt allemaal wat toegankelijker dan op hun voorganger, maar hiermee laat de band wel horen dat ze weten hoe ze pakkende liedjes moeten schrijven. Het eindresultaat op Skying is iets meer gepolijst, waardoor de ruwe diamant die op Primary Colours naar de oppervlakte komt op een prettige manier vorm krijgt. Met Skying bevestigen The Horrors opnieuw dat zij op dit moment tot een van de betere vertegenwoordigers behoren van de al een tijdje durende revival van de Post-Punk.

Plaats een reactie