In 2015 wordt een nieuwe traditie geboren. Piano Day. Geïnitieerd door Nils Frahm. Met als doel om op de 88e dag van ieder jaar de piano in de schijnwerpers te zetten. Vijf jaar geleden brengt hij op die dag Solo uit. Op 28 maart is het eerste lustrum gevierd. Onder vreemde omstandigheden. In lockdown. Voor Frahm een extra reden om Piano Day opnieuw te combineren met de release van een nieuw album. Empty. Een plaat waar hij een tijd geleden al aan is begonnen. Het breken van zijn duim gooit echter roet in het eten. Tijdens zijn herstel brengt hij het ingetogen Screws uit. Na All Melodies en Encores, kiest Frahm op Empty wederom voor de rust. Geen samples, aanvullende strijkarrangementen of vleugjes van Elektro om hem te ondersteunen. Gewoon een man en een piano. Subtiel. Met ruimte voor stiltes. Alsof we op het moment van de opnames bij hem in de woonkamer zitten. Daar waar je dacht dat het niet subtieler kon als op Felt, bewijst Frahm met Empty het tegendeel. Opener First Defeat zet meteen de toon. Net als op de tweede helft van A Shimmer lijkt deze compositie juist de rust en het wegebben van de pianoklanken te willen benadrukken. Met als resultaat de ademhaling die stokt. Alsof onbewust de sereniteit niet doorbroken mag worden. In No Step On Wing is er ruimte voor arpeggio’s. Dit keer niet geautomatiseerd vanuit een kastje, maar slechts de tien vingers van Nils Frahm die over het toetsenbord gaan. In Sonar demonstreert Frahm hoe je met enkel een piano een Ambient klankentapijt kunt creëren. Van begin tot eind is Empty een zeer passend eerbetoon aan Piano Day. De perfecte manier om de door Nils Frahm gecreëerde stilte in je eigen huiskamer te omarmen.
