Ryuichi Sakamoto is van vele markten thuis. Hij wordt na Yellow Magic Orchestra vooral bekend dankzij zijn samenwerking met David Sylvian ten behoeve van de film Merry Christmas Mr. Lawrence. Vele soundtracks zullen daarna nog volgen. Ook in de wereld van de Pop, Elektro, Avantgarde, World en Ambient laat hij zich niet onbetuigd, waarbij de laatste twee decennia vooral de collaboratie met Alva Noto opvalt. De basis blijft altijd de piano. Overduidelijk geïllustreerd door Playing The Piano, waarop hij zijn werk afpelt tot de essentie. Nadat hij genezen is van keelkanker pakt hij de draad weer op met Async. Ook geeft hij sporadisch wat optredens en levert hij de soundtrack voor de Oscarwinnende film The Revenant. Na een terugslag en een nieuwe behandeling tegen de ziekte belandt hij thuis, waar hij een enorme behoefte voelt om muziek te maken. In het verlengde van het artwork op de hoes, lijken de nummers in eerste instantie een verzameling schetsen te zijn. Daarmee doe je echter de composities te kort. Omdat elke track als titel de datum van opnemen heeft meegekregen, is een muzikaal dagboek een betere benaming. Ryuichi Sakamoto laat de toetsen op subtiele wijze spreken. Met als resultaat intrigerende etudes voor piano en synthesizers. Zijn hoorbare ademhaling fungeert niet alleen als een teken van leven. Het geeft je als luisteraar het gevoel dat je virtueel bij hem te gast bent. De ene keer is er een hoofdrol weggelegd voor minimalistische soundscapes, dan weer beperkt hij zich tot alleen de piano. Daar waar hij deze combineert, hoor je de invloed van Harold Budd terug. 12 is een prachtige plaat. In al zijn eenvoud misschien wel behorend tot een van de mooiste en spannendste die hij ooit heeft gemaakt.
