Producer Kurt Uenala brengt in 2017 zijn debuut Cryosleep uit onder de naam Null + Void. De release bevat instrumentale Elektro, die hier en daar geschikt is gemaakt voor de dansvloer. Luister maar eens naar het pulserende Asphalt Kiss. Daarnaast werkt hij op een aantal nummers samen met vocalisten. Naast Black Rebel Motorcycle Club, The Big Pink en Shannon Funchess, valt de naam van Dave Gahan op. Vooral bekend als de zanger van Depeche Mode. Waar Martin L. Gore in het verleden binnen die band verantwoordelijk is voor de composities, eist Dave Gahan vanaf Playing The Angel dat er ook nummers van hem een plek krijgen op hun albums. Vervolgens verbreedt hij zijn horizon. Niet lang erna brengt hij als solist Paper Monsters en Hourglass uit en draagt hij bij aan The Light The Dead See en Angels & Ghosts van Soulsavers. Steeds vaker leent hij zijn stem. Zo horen we hem ook terug op Goldfrapp’s Ocean. Op Cryosleep van Null + Void verzorgt hij de vocalen op Where I Wait. Tevens een van de singles van de plaat. Hierop zijn een aantal remixes verzameld. De meest opvallende is de bewerking door The Hacker. Een Franse Elektro en Techno producer. Vooral bekend van zijn samenwerking met Miss Kittin. Kraftwerk, The Cure en Depeche Mode noemt hij zijn grootste inspiratiebronnen. Hij weet aan Where I Wait, dat in de originele versie ook al opvalt op Cryosleep, een extra dimensie toe te voegen. Vanwege elementen van Techno en Dark Wave klinkt het nummer herkenbaar als The Hacker. Zonder het karakteristieke van het origineel te verliezen, of de track zo te bewerken dat deze bijna onherkenbaar wordt. De oorspronkelijke vocalen blijven prominent aanwezig en juist daardoor is dit een mooie remix geworden.
