To The Moon and Back


To The Moon and Back is een tribute aan Ryuichi Sakamoto ter ere van zijn 70e verjaardag. Eerder werd zijn album Async al opnieuw geïnterpreteerd door collega’s. Dit keer gaat het om remodels van composities uit zijn gehele oeuvre, met uitzondering van zijn periode bij Yellow Magic Orchestra. Follow The Steps opent met Walker en blijft dicht bij het origineel. De keyboards zijn iets voller, wat minder abstract en melodieuzer. David Sylvian heeft er meer werk van gemaakt. Hij voorziet het instrumentale Grains van vocalen en voegt subtiele accenten toe aan de muziek. Idee? Alle muziek van Ryuichi Sakamoto en Alva Noto op deze manier laten aanvullen door Sylvian, die helaas de laatste jaren veel te weinig van zich laat horen als liedjesschrijver? Ook het instrumentale pianowerkje Choral No. 1 is op een identieke manier onder handen genomen. Devonte Hynes voegt er lyrics en soundscapes aan toe. World Citizen wordt dankzij zowel de zang als de cello van Hildur Guðnadóttir wat frivoler dan het origineel. Vooral vanwege de sobere en minder elektronische muzikale aankleding. Fennesz kiest voor een omgekeerde aanpak en maakt van Amore een instrumentaal nummer. Gestript van alle opsmuk, hoor je slechts in de gitaarakkoorden de melodie van het origineel. Daar waar de vertolkers te dicht bij de oorsprong blijven, wordt het sporadisch saai. Dit geldt voor Merry Christmas Mr. Lawrence, dat door Electric Youth is bewerkt. Sowieso is deze soundtrack met twee nummers oververtegenwoordigd, alhoewel Gabrial Wek wel een bijna onherkenbare versie van Forbidden Colours oplevert. Uiteindelijk is To The Moon and Back op een enkele misser na een mooi eerbetoon aan Ryuichi Sakamoto, waarbij recht is gedaan aan zijn composities.

Plaats een reactie