Terwijl ik nog zit te wachten op de fysieke release van zijn al gerecenseerde album 12, verneem ik vandaag dat Ryuichi Sakamoto is overleden. Een muzikale held die meer dan vier decennia deel uitmaakt van de soundtrack van mijn leven. Een reis die begint met Bamboo Houses. Een samenwerking met David Sylvian, die later een vervolg krijgt met Forbidden Colours. Een nummer afkomstig van de soundtrack van Furyo. Bij ons vooral bekend als Merry Christmas Mr. Lawrence. Daarna werken ze nog veelvuldig samen. De eerste plaat van Sakamoto die indruk op me maakt, is B-2 Unit. Met als hoogtepunten Riot In Lagos en The End Of Europe. Elektro vormt dan nog steeds de basis van zijn muziek. De jaren erna laat hij horen dat hij zich ook thuis voelt binnen andere genres. Op Discord experimenteert hij met klassieke muziek. Met Fennesz, Alva Noto en Taylor Deupree verkent hij het genre van de Ambient. Op Beauty en Heartbeat worden invloeden uit andere culturen geïmporteerd. Daarnaast componeert hij met enige regelmaat muziek voor films, waarvan The Last Emperor, The Sheltering Sky en The Revenant, naast het al genoemde Furyo, tot de meest bekende behoren. De basis blijft altijd de piano. BTTB, Playing The Piano en Three illustreren dat perfect. Ryuichi Sakamoto zie ik twee keer live optreden. Met Alva Noto in de Catharina Kerk te Eindhoven en tijdens zijn Playing The Piano Tour in Antwerpen. Uiteraard wist ik dat de kanker terug was, maar gezien het feit dat hij zich tijdens het herstelproces weer richtte op het componeren van nieuwe muziek leek het allemaal goed te komen. Helaas. De man die zijn stempel wist te drukken op de wereld van de Pop, Elektro, World, Ambient en Avantgarde, is niet meer.
